کوتاهی عضله

کوتاهی عضله به علت از دست دادن سارکومرها:

 استرچ عضله مداخله رایج است چون کوتاهی عضله باعث محدودیت حرکت مفصل ، از بین رفتن گشتاور عضلات و ایجاد دردهای ماسکولواسکلتال میشود.

مطالعاتت بیان کردند در پوزیشنی که عضله در پوزیشن کوتاه بی حرکت است سارکومر از دست میدهد.وقتی تعداد سارکومرها در عضله کاهش میابد، تصحیح فیزیولوژی نیاز به افزایش سارکومر دارد.سلولهای عضله بیشتر به از اجزای الاستیک تشکیل شده که این اجزا با استرچ تحت تاثیر قرار میگیرند.

استرچ شدید عضله وبدست اوردن دامنه ی حرکت زیاد در مفصل در زمان کوتاه مثلا 15-20 دقیقه در راستای رشته ها اختلال ایجاد میکند و باعث اسیب به عضله میشود. زمانی که تغییرات طول عضله نتیجه ی تغییرات ساختاریست ،بدست اوردن طول نرمال به زمان بیشتری نیاز دارد.

 دربسیاری از موارد، اشخاصی که معتقدند عضله شان نیاز به استرچ داردف به این دلیل نیست که دامنهی حرکتتی مفصلشان کاهش یافته بلکه به این دلیل است که عضلشان نمیتواند فوری استرچ پیدا کند.این افراد از کلمات stiff or tight برای بیان احساسشون بیان میکنند. مداخله ی ما برای افزایش طول عضله استرچ پسیو عضله در زمان طولانی با نیروی کم است.

زمانی که تنشن به حد معینی افزایش پیداکرد ،تعداد سارکومرها شروع به افزایش پیدا میکند و برعکس.تطابق تعداد سارکومرها برای حفظ همپوشانی اکتین و میوزین لازم است. 

در بیشتر مفاصل وقتی عضلات اطراف مفصل کوتاه میشوند ،عضلات انتاگونیست افزایشش طول پیدا میکند.

عضله ای که افزایشش طول پیدا کرده است ،در زمان کوتاهی که عضله مقابل استرچ پیدا میکند، خودبه خود در پوزیشن کوتاه قرار نمیگیرد.مداخله ی درمانی مناسب اینست که همزمان عضله ی کشیده شده را کوتاه کنیم و عضله ی کوتاه شده را استرچ بدهیم.