درمان TECAR نوعی از درمان الکتروترمال غیر تهاجمی است که به عنوان ترموتراپی عمیق طبقه بندی می شود ، رادیو فرکانس مقاومت خازنی یکپارچه از 448 کیلوهرتز تشکیل شده است .
تکار TECAR یا capacitive-resistive electric transfer (CRet) اغلب در درمان اسیب عضلانی ، مفصل و تاندون در آسیبهای ورزشی استفاده می شود.
تکار یک روش درمانی غیر تهاجمی است که بر اساس کاربرد جریان الکتریکی در محدوده رادیویی 300 کیلوهرتز تا 1.2 مگاهرتز به عنوان ترموتراپی عمیق مشخص می شود. بر خلاف ترموتراپی سطحی ، که توانایی نسبتاً محدودی در نفوذ به بافت عضلانی دارد ، تکار ممکن است گرما را در بافت عمیق عضله ایجاد کند ، از این رو باعث افزایش اشباع هموگلوبین می شود.
استفاده از یک میدان الکترومغناطیسی در حدود 0.5 مگاهرتز در بدن انسان مسئول این شکل از اثرات فیزیولوژیکی درمانی است. کشف شده است که افزایش پرفیوژن خون با افزایش دمای بدن همراه است و به نظر می رسد که اثرات دیگر مانند تکثیر سلولی را باعث می شود.
تغییرات حرارتی در آرایش عصبی ناشی از درمان TECAR باعث ایجاد عروق ، به حداقل رساندن اسپاسم عضلات ، سرعت بخشیدن به متابولیسم سلولی و افزایش قابلیت گسترش بافت های نرم می شود .
TECAR درمانی در حالت های خازنی (C.A.P.) و مقاومتی (R.E.S.) در دسترس است.
این حالت ها اغلب با تعدادی از پروب های فولادی پزشکی(الکترودها) که تولید شده اند انجام می شود .
TECAR ، بسته به استحکام بافت ، در دو روش درمانی پاسخ های مختلف بافتی ایجاد می کنند.
هنگامی که یک پوشش سرامیکی به عنوان یک مکانیسم دی الکتریک (C.A.P.) روی الکترود فعال عمل می کند ، انتقال انرژی فقط گرما را به لایه های سطحی بافت اعمال می کند ، با عملکرد انتخابی بر روی بافت های نرم با امپدانس کم (سرشار از آب) ، به عنوان مثال ، ماده چربی ، چربی عضلات و سیستم لنفاوی.
حالت مقاومتی، بافت های متراکم تری با چربی و فیبر بیشتر (مانند استخوان ، رباط و تاندون) را هدف قرار می دهد. امواج با فرکانس بالا به عمق بافت ها نفوذ می کنند و باعث افزایش تبادل دما می شوند ، و مطالعات اخیر اثرات رادیو فنی را بر میکروسکولاسیون پوست و جریان خون عضلانی نشان داده است .
