امروز یکی از روزای خوبم تودرمانگاه امام رضا بود
بیماری با آسیب عصب سیاتیک و پرونئال ناشی از ترکش های جنگ به فیزیوتراپی امام رضا مراجعه کرد ، بااین فکر که دیگه کاری برا این پا نمیشه کرد ولی چون فامیلشون گفته، نخواسته روی فامیلو زمین بندازه.
امروز بعداز ده جلسه فیزیوتراپی، بهم میگه همیشه پام بهم آویزون بود، سنگین و دردناک بود.کفش بهش نمیاومد ولی الان پامو حس میکنم، دوسش دارم، دوس دارم باهاش بیشتر راه برم.
این جملات باعث شادیمن و به تبع باعث افزایش مطالعاتم برای کسب تجربه های بیشتر این چنینی میشه✌
یبار یه نفر یه حقیقتیو توصورتم پرت کرد:" تو انتقاد ناپذیری."
کاش آدم هزاران متر زیر خط فقر باشد
ولی حتی یک میلیمتر زیر خط فهم نباشد.
کامپیوتر یه چند دقیقه ای که باهاش کار نکنید و به حال خودش بزارید به صورت خودکار مانیتورش خاموش میشه
به این حالت میگن حالت خواب...
میدونی میخوام چی بگم...
ما آدما هم مثل کامپیوتر حالت خواب داریم
یه مدت که تنها باشیم
یه مدت که کسی رو نداشته باشیم
یه مدت که همدمی نداشته باشیم
چشامون رو به کل دنیا میبندیم
و به حالت خواب میریم...
فقط فرق بین آدم و کامپیوتر اینه که
کامپیوتر وقتی به حالت خواب میره
یه دکمه،یا یه تکون کوچیک به موس کافیه واسه بیدار شدنش .
ولی وای از اون روزی که یه آدم به حالت خواب بره...
به این راحتی نمیتونی از اون حالت جداش کنی
انس میگیره به اون حالت
عادت میکنه...
پس مراقب آدم های اطرافمون باشیم که یه وقت تو حالت خواب نرن...
گاهی یه تکون کوچولو،یه درد و دل،یه دستی دور گردنشون بندازیم و حواسمون بهشون باشه ...