مدل کینزیو پاتولوژی سامانه ی حرکتی انسان و عوامل مشارکت کننده در توسعه و گسترش سندرم های سامانه ی حرکتی شمامل موارد زیر است:
سیستم پایه شامل سیستم عضلانی اسکلتی
سیستم مدولاتور شامل سیستم عصبی
سیستم ساپورت کننده شامل سیستم قلبی ریوی ،متابولیک
سیستم بیومکانیک شامل عوامل استاتیک و داینامیک
هایپرتروفی عضله باعث افزایش سفتی در عضلاتی که دردامنه ی حرکتی دخیلند میشود.
بخاطر تنوع اینترسگمنتال عضلات، این فرضیه ایجاد شده ک سفتی در یک گروه از عضلات باعث ایجاد حرکت جبراتی در مفاصل مجاور که عضلاتش کمتر سفتی دارد میشود.
در تست پسیو طول عضلات ،وقتی هنوز عضله کاملا کشیده نشده حرکت جبرانی در مفاصل مجاور اتفاق می افتد.
Stiffness
سفتی عضله یعنی تغییر تنشن در هر واحد طول عضله که باعث اختلال در الگوی حرکتی میشود.
عضله مثل فنر است پس کشیدن عضله باید حسی مثل کشیدن عضله به ما بدهد. عناصری که در استرچ شرکت دارند شامل اکسترا واینتراسلولار استراکچرها هستند.
اولین مقاومت اینترا سلولار titinاست که یا پروتئین بزرگ است.
دومین مقاومت اتصالات ضعیف cross bridge در رشته های عضلانی است. ۶ پروتئین titinدر هر میوزین فیلامنت است.افزایش تعداد میوزین فیلامنت و در نتیجه روی افزایش سفتی عضله تاثیر میگذارد.
عامل دیگر thixotropy است.
هایپرتروفی نیز باعث افزایش پروتئین های انقباضی و پروتئین های کانکتیوتیشو و در نتیجه افزایش سفتی عضله میشود.
سفتی در عضله و مفصل فاکتوری برای افزایش حرکات جبرانی و دردهای ماسکولواسکلتال میشود.
مطالعات اخیر نشان میدهد از بین عضلاتی که از یه مفصل عبور میکند ممکن است یکی از عضلات سینرژیست کوتاه شده باشد در حالی که یکی دیگر در طول نرمال یا حتی کشیده شده باشد.این تفاوت طول باعث ایجاد حرکات جبرانی در مفصل میشود که بیشتر این حرکات جبرانی به روتیشن تمایل دارند.
کوتاهی عضله به علت از دست دادن سارکومرها:
استرچ عضله مداخله رایج است چون کوتاهی عضله باعث محدودیت حرکت مفصل ، از بین رفتن گشتاور عضلات و ایجاد دردهای ماسکولواسکلتال میشود.
مطالعاتت بیان کردند در پوزیشنی که عضله در پوزیشن کوتاه بی حرکت است سارکومر از دست میدهد.وقتی تعداد سارکومرها در عضله کاهش میابد، تصحیح فیزیولوژی نیاز به افزایش سارکومر دارد.سلولهای عضله بیشتر به از اجزای الاستیک تشکیل شده که این اجزا با استرچ تحت تاثیر قرار میگیرند.
استرچ شدید عضله وبدست اوردن دامنه ی حرکت زیاد در مفصل در زمان کوتاه مثلا 15-20 دقیقه در راستای رشته ها اختلال ایجاد میکند و باعث اسیب به عضله میشود. زمانی که تغییرات طول عضله نتیجه ی تغییرات ساختاریست ،بدست اوردن طول نرمال به زمان بیشتری نیاز دارد.
دربسیاری از موارد، اشخاصی که معتقدند عضله شان نیاز به استرچ داردف به این دلیل نیست که دامنهی حرکتتی مفصلشان کاهش یافته بلکه به این دلیل است که عضلشان نمیتواند فوری استرچ پیدا کند.این افراد از کلمات stiff or tight برای بیان احساسشون بیان میکنند. مداخله ی ما برای افزایش طول عضله استرچ پسیو عضله در زمان طولانی با نیروی کم است.
زمانی که تنشن به حد معینی افزایش پیداکرد ،تعداد سارکومرها شروع به افزایش پیدا میکند و برعکس.تطابق تعداد سارکومرها برای حفظ همپوشانی اکتین و میوزین لازم است.
در بیشتر مفاصل وقتی عضلات اطراف مفصل کوتاه میشوند ،عضلات انتاگونیست افزایشش طول پیدا میکند.
عضله ای که افزایشش طول پیدا کرده است ،در زمان کوتاهی که عضله مقابل استرچ پیدا میکند، خودبه خود در پوزیشن کوتاه قرار نمیگیرد.مداخله ی درمانی مناسب اینست که همزمان عضله ی کشیده شده را کوتاه کنیم و عضله ی کوتاه شده را استرچ بدهیم.