غریب

من میتوانستم
درمانی برایِ سردرد هایت باشم
میتوانستم سیگارِ لعنتی‌ات باشم،
سُرفه هایت باشم
خنده هایت باشم...
میتوانستم قدم هایت باشم
در لحظه به لحظه‌یِ تهران!
یا پیراهنت باشم،
رَج به رَج...
نخ به نخ...
همان قدر نزدیک...
همان قدر نزدیک...